■ با مسووليت سردبير

برخي از شغل ها و خدمات، زيستن در مرز مرگ و زندگي است. آتش نشاني که اين روزها هم با انفجار مهيب در بندر شهيد رجايي در گرماي نزديک به پنجاه درجه  و عرق ريزان جسم و جان شاهد فداکاري و شجاعت آنها هستيم يکي از اين شغل هاست. يکي ديگر از اين شغل هاي پر خطر در جامعه امروز ايران بدون شک محيط باني است، محيط باني از زيستگاهها با همه کم و کيف آن و با همه کمبودها و ناتواني هايي که در ميان جامعه امروز ايران مي توان سراغ گرفت شغلي است که بايد آن را در زمره مسووليت هاي پرخطر قرار داد. نگهداري از حيات وحش  و زيستگاهها در حالي که هر روز اقتصاد نابسامان تر و شکم ها گرسنه تر مي شوند، با مخاطرات بيشتري همراه است. آماري از جان باختن محيط بانان تلاشگر از دو دهه پيش تا به اکنون در گلستان نيز نشانگر همين موضوع است. شهادت حاج يحيي شاهکوه محلي، آدينه محمد دردي، شوآن شقاق زاده، حسين قجر و قنبرعلي عربکلو، تاج محمد باشقره و اينک کاظم مصدق نشانگر استمرار مسيري است که شوربختانه منجر به شهادت خدمتگزاران محيط زيست کشور مي شود و تلختر آنکه به لحاظ حقوقي و اداري نيز پس از شهادت اين انسان هاي شريف امکان کمک و دلجويي سريع به گونه اي که شايسته است در اختيار کارگزاران و مديران نيست ، نمونه آن گفت و گوي گلشن مهر با خانواده شهيد باشقره سي ماه پس از  شهادت او بود که از طول کشيدن پرونده و بلاتکليفي حقوقي خانواده و تلختر از آن بسته شدن حسابهاي آن شهيد و عدم دسترسي خانواده به حقوق دريافتي آن شهيد تا هشت ماه (زمان انجام گفت و گو) گلايه مند بودند.  ما در اين مجال نمي توانيم براي اصلاح فرايندهايي که مجر به چنين اتفاقاتي مي شود گام موثري برداريم اما انتظار از مسوولين استاني و کشوري آن است که نگاه ويژه اي به وضعيت معيشت اين خدمتگزاران به محيط زيست داشته باشند تا خيرخواهان و فداکاران از خدمتي که مي کنند دلسرد نشوند. روح شهيدان اين آب و خاک در آرامش ابدي.