مناقشه هندو پاکستان: مساله منطقه اي تا جهاني


یادداشت |

 حسين پايين محلي

 در جهاني زندگي ميکنيم که جهاني شده و مسائل در هم تنيده گشته. طبيعتا ملتها و دولتها ارزش‌ها، منافع و امنيت ملي خود را مهم مي انگارند و به دليل اشتراک در منافع، هنجارها و امنيت با برخي کشورهاي پيراموني يا قدرت‌هاي منطقه اي و جهاني هم‌پيمان مي‌شوند و قراردادهاي همکاري مي بندند و به سطح بالايي از تعاملات ديپلماتيک؛ نظامي_امنيتي، اطلاعاتي و اقتصادي وفرهنگي مي پردازند. پاکستان کشور همسايه ومسلمان ماست که روزگاري بخشي از هند بزرگ - که او هم روزگاري همسايه ما محسوب ميشده - بود و تحولات معاصر به استقلال پاکستان منجر شد. با افزايش مناقشات پاکستان با هند چين از پاکستان اعلام حمايت کرد. متاسفانه همواره تنش‌هاي مرزي بين اين دو کشور وجود داشته که در برهه هاي زماني شدت پيداکرده و دو کشور را به مرز جنگ و لشکرکشي مرزي و تهديدات دوسويه کشانده. طبيعتا دو کشور ظرفيت‌هايي دارند. هند با تشکيل جي 20 به سومين اقتصاد دنيا تبديل شده و در سال‌هاي اخير تعاملات ديپلماتيک خود را با ايالات متحده و رژيم صهيونيستي  افزايش داده. در داخل هندوها مسلمانان را اذيت مي‌کنند وگاه به تخريب مساجد و کشتار مسلمانان مي‌پردازند و دولت مرکزي هند باسکوت و بعضا حمايت از افراطيها راه را براي حرکات تروريستي هندوها هموار ميکند. اينجا بايد به رسانه هاي غربي گوشزد کرد که تروريسم فقط درجهان اسلام نيست اگرچه تروريسم منتسب به اسلام در غرب اسيا- القاعده تا داعش وطالبان و... - ساخته و پرداخت غرب وآمريکا بودن.

ما در تاريخ معاصر انواع تروريسم را مشاهده کرديم.تروريسم بودايي در روهينگا، تروريسم يهودي درفلسطين، تروريسم مسيحي در بوسني وهرزگوين، و تروريسم غربي که با مهاجران وحشيانه رفتار مي‌کنند....در نسل کشي غزه نيز هند از رژيم آپارتايد کودک کش حمايت کرد و نيرو و امکانات فرستاد.

از سويي پاکستان به عنوان بخشي از هند ديروز و کشور مستقل امروز حقوقي دارد و به عنوان همسايه و مسلمان چه در حوزه مرزي وامنيتي و چه به عنوان مسلمان با ما نقاط مشترک بسيار دارد. درجريان تهديد آمريکا پاکستان به حمايت از ما پرداخت. جمهوري اسلامي به عنوان يک قدرت جهاني که به استقلال ملتها احترام مي‌گذارد و به گفتگو وتعامل سازنده با جهان قائل است مي‌تواند نقش ميانجي بين دو کشور هند وپاکستان برقرار کند تا ميزان تنش ها با واسطه حضور ايران و گفتگوي بين ديپلمات‌هاي دوکشور کاهش يابد. تاريخ ثابت کرده ايران نه تنها براي دوستان بلکه براي دشمنان نيز قابل اعتماد است. ضروري است ارگانهاي بين المللي نيز که متاسفانه نشان دادند کارکرد واقعي ندارند نيز در اين بين دوکشور را به خويشتنداري دعوت کنند.