نگاهي تحليلي به رشد اقتصادي 5 دهه اخير اگر جنگ و تحريم نبود
تیتر اول |
حسينقلي قوانلو- بدون شك يكي از مهمترين عوامل ركود و عقب گرد اقتصاد در همه كشورهاي جهان جنگ و تحريم هاي بين المللي مي باشد و فرقي ندارد اين كشور آلمان با توان بالاي اقتصادي باشد يا ايران در حال توسعه قبل از انقلاب لذا در اين مطلب اثرات انقلاب و جنگ و تحريم را در توليد ناخالص داخلي كشورمان مد نظر قرار داديم تا انشالله دولتمردان ما با در نظر گرفتن اين اعداد و ارقام كه برگرفته از آمار رسمي مركز آمار ايران ميباشد تصميم مقتضي را در جلوگيري از درگير شدن در جنگي خانمانسوز ديگر و ادامه تحريمها بگيرند. با شروع انقلاب اسلامي در سال 1356 توليد ناخالص داخلي كشور به قيمت هاي ثابت سال 1400 حدود 7159 همت (هزار ميليارد تومان) بوده است كه در سال 56 و با پيروزي انقلاب و اسقرار دولت انقلاب با كاهش 38 درصدي به 4434 همت رسيد و اين به معناي كاهش ساليانه 17.5 درصد از حجم توليد ناخالص داخلي كشور در دوسال اول انقلاب بود و از سال 58 و با شروع جنگ تحميلي ناخواسته توليد ناخالص داخلي كشور به قيمت ثابت به 2966 همت رسيد كه كمترين ميزان توليد ناخالص داخلي كشور در بعد از انقلاب بوده است و باعث شد انقلاب و جنگ در عرض 4 سال از حجم توليد ناخالص داخلي كشور 58 درصد بكاهند و عملا در اين چهار سال ميانگين ساليانه 12.2 درصد كشور رشد منفي داشته باشد، پس از سال 60 و با تثبيت كشور در جنگ و بهتر شدن توان دفاعي و اولين پيروزي هاي جنگ اندک اندک رشد اقتصادي كشور آغاز گرديد و حجم توليد ناخالص داخلي كشور به قيمت ثابت در سال 68 يعني در سال پايان جنگ به 4141 همت رسيد كه اگر چه نسبت به سال 60 افزايش داشته ولي در كل در ده سال جنگ از 1358 تا 1368 كشور رشد منفي 6/6 درصد در مجموع ده سال را داشته باشد.
با پايان جنگ و استقرار دولت سازندگي و به دنبال آن دولت اصلاحات سيد محمد خاتمي كه بهترين دوران رشد اقتصادي كشور را رقم زد، حجم توليد ناخالص داخلي كشور در مدت 16 سال با رشد كل 67 درصد و رشد ميانگين ساليانه بيش از 3 درصد به قيمت ثابت به 6620 همت و در سال 1385 به 7075 همت رسيد و اين به معناي آن است كه انقلاب و جنگ باعث شد كه حجم توليد ناخالص داخلي كشور در سي سال اول بعد از انقلاب درجا بزند و عليرغم ميانگين رشد اقتصادي حدود 3.5 درصد كشور طي سالهاي 60 لغايت 85 ولي كاهش شديد حجم توليد ناخالص داخلي كشور فقط در چهار سال انقلاب و دو سال اول جنگ باعث شد عملا كشور در 35 سال از نظر حجم توليد ناخالص داخلي درجا زده باشد.
با ادامه رشد اقتصادي عليرغم رشد نسبتا پايين كشور با وجود وفور درآمدهاي نفتي در دولت احمدي نژاد حجم توليد ناخالص داخلي كشور در سال 1389 به رقم 8446 همت رسيد و متاسفانه با زورگويي هاي دشمن و بي تدبيري هاي دولت مستقر از سال 89 تا سال 92 كشور گرفتار تحريم هاي آمريكا و تحريمهاي سازمان ملل گرديد و متاسفانه همان كاغذ پاره هاي مصوب سازمان ملل كه با سكوت چين و روسيه باعث تصويب قطعنامه هاي تحريمي گرديد باعث شد حجم توليد ناخالص داخلي كشور در سال 92 با كاهش 11.5 درصد در طي سه سال تحريم سالهاي اخر دولت دهم بطور ميانگين ساليانه 3.7 درصد كاهش يابد و توليد ناخالص داخلي كشور از 8446 همت به قيمت ثابت به 7473 همت رسيد...
با استقرار دولت تدبير و اميد و با حمايت مردمي از مذاكره و تصويب برجام و برداشته شدن برخي از تحريمها اثر منفي تحريم هاي سالهاي 89 لغايت 92 با رشد اقتصادي كل 18.7 درصد سه سال اول دولت اول روحاني و رسيدن حجم توليد ناخالص داخلي كشور به 8874 همت در سال 95 جبران شد و حجم توليد ناخالص داخلي كشور با ادامه رشد اقتصادي در سال 96 به عدد 9500 همت رسيد كه دوباره به قدرت رسيدن ترامپ و خروج آمريكا از برجام و فشار تحريمهاي يك جانبه آمريكا كه با برخي بي تدبيري هاي داخلي برخي كه در آرزوي به قدرت رسيدن بعد از دولت روحاني جلوي به نتيجه رسيدن مذاكرات و توافق با آمريكا و اورپا را گرفتند باعث شد، كشور در سالهاي 96 تا 99 در طي سه سال فوق با ميانگين رشد منفي 4 درصدي در كل سه سال حجم توليد ناخالص داخلي كشور با كاهش 12.7 درصدي از 9500 همت به 8288 همت برسد اگرچه بخشي از اين كاهش توليد ناخالص داخلي كشور مربوط به اپيدمي كرونا در كشور و جهان بوده است. از سال 1400 تا 1403 با رفتن ترامپ و به روي كار آمدن بايدن و كاهش فشارهاي تحريمي بخاطر نياز به صادرات نفت ايران ناشي از جنگ اوكراين و نيز از بين رفتن اپيدمي كرونا رشد اقتصاد كشور به ميانگين ساليانه حدود 4 درصد رسد و در پايان سال 1402 به قيمت ثابت به عدد 9433 همت رسيد.
با توجه به اعداد بالا در 46 سال بعد از انقلاب ميانگين رشد توليد ناخالص داخلي كشور حدود ميانگين ساليانه 1.3 درصد شده كه با فراز و نشيب هاي انقلاب و جنگ و تحريم همراه بوده براي درك اثر واقعي جنگ و تحريم بر توليد ناخالص داخلي كشور فقط كافيست كه رشد اقتصادي كشور را در طي 46 سال بعد از انقلاب با ميانگين رشد 3.5 درصد ميانگين رشد سالهاي 60 نا 85 كشور محاسبه كنيم.
اگر فرض مي كرديم كه كشور گرفتار جنگ و تحريم نمي شد و در 46 سال ميانگين رشد اقتصادي 3.5درصد مي داشت ( نه رشد شعار گونه 8 درصد سند چشم انداز و برنامه هاي توسعه ) در پايان سال 1402 حجم توليد ناخالص داخلي كشور به عدد 25366 همت مي رسيد و اين يعني 2.7برابر حجم توليد ناخالص داخلي كشور در سال 1402 و معناي آن اين بود که هر آنچه از ثروتي كه امروز در كشور داريم حدود سه برابر بيشتر مي شد و اين يعني اگر جنگ و تحريم نبود امروز هر ايراني داشته هايش سه برابر آن چيزي بود كه امروز دارد.
لذا همين محاسبات ساده بر مبناي واقعياتي كه در كشورمان اتفاق افتاده مي طلبد كه عقلاي كشور به دولت دكتر پزشكيان كمك كنند تا در راهي كه قدم گذاشته براي مذاكره و رفع تحريمهاي ظالمانه و جلوگيري از جنگي ديگر موفق باشد و انشالله كشور با ادامه رشد اقتصادي سالهاي اخير به آن چيزي كه حق مردم عزيز ايران اسلامي مان است، برسد.