■   با مسووليت سر دبير

يکي از مشکلات تاريخي و اساسي فرهنگي ايرانيان فقدان گفت و گوست. فقدان گفت و گو شايد تا چند دهه پيش عوارضي چنين آشکار براي جامعه ايراني نداشت اما با گسترش ارتباطات و با توسعه فرايند اطلاع رساني بايد به عنصر گفتگو توجه بيشتري کرد. فقدان گفت و گو البته امري سياسي نيست و مساله اي است فرهنگي که ريشه در نوع نگرش طولاني مدت ايرانيان به زندگي داشته و دارد. ترويج روحيه گوشه گيري، صوفي گري، در کنار محوري بودن نقش دولت در توسعه را مي توان نشانه هايي از اين روحيه دانست اما هر چه که در فرهنگ ما ايرانيان فرو رفتن در خود و سکوت ترويج شده است امروزه ضرورت گفت و گوهاي نقادي و خردمندانه ضرورت پيدا کرده است. اين روزها اختلافات  سياسي درباره انتصابات و برخي رفتارهاي سياسي در گلستان در حال گسترش است، کساني که در انتخابات فعال بوده اند و خود را پاسخگو به افکار عمومي مي دانند و احتمالا در انتخابات آتي رياست جمهوري و مجلس شوراي اسلامي بايد در مسير جمهوريت تلاش کنند نقدهايي جدي به انتصابات برخي فرمانداري ها و مديريت هاي گلستان دارند  و آنها را مخالف برنامه ها و ديدگاههاي دولت مي دانند که بايد با رفع سوتفاهم ها سرمايه اجتماعي دولت را حفظ کرد. بديهي است مديريت چنين اتفاقاتي فقط با اراده شخص اول اجرايي استان ميسر است، تعيين و تبيين راهبردهاي اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي در گفت و گوهاي شفاف و رودرو مي تواند بسياري از ابهام ها و اشکالات را برطرف نمايد.  ارتباط رودروي با يکديگر مقدمه گفت و گوهاي نقادانه و اصلاح امور است  و اين در حالي است که  متاسفانه تا به اکنون مجمعي جامع از ريش سفيدان و بزرگان که به گونه اي نهادينه و با دخالت حداقلي دولت بتوانند دامنه گفت و گو را عمق بخشند، سامان پيدا نکرده است  در حالي که وجود چنين مجمعي  يک ضرورت آشکار براي خروج از بحرانهاي احتمالي سياسي، اجتماعي و امنيتي  است. به گونه اي خلاصه بايد گفت بنيادي ترين  راه برون رفت ما از مشکلات  اجتماعي، فرهنگي و حتي سياسي و امنيتي انتخاب روش اقناعي و رواداري است و جز با ترويج فرهنگ گفت و گو و با احترام متقابل و ارتباط نقادانه شهروندان با يکديگر  و پاسخگويي مسوولان به نهادهاي مدني  و نخبگان  ميسر نخواهد شد.