■ با مسووليت سردبير حمله آمريکا به سايت هاي هسته اي کشور، جنگ را وارد مرحله جديدي کرده است. نگاهي به تجربه تاريخي کشور ما در نبرد با ابرقدرتهاي جهان نشان مي دهد که بايد در اين عرصه تاريخي با گذر از نام و ننگ تنها به هويت و جايگاه ايران به عنوان يک ملت و کشور بزرگ تاريخي و جهاني بينديشيم، دو جنگ تلخ و بدشگون ملت ايران را با قواي اشغالگر تزاري و تحميل دو قرارداد ترکمن چاي و گلستان را به خاطر بيآوريم، علاوه بر آن جنگ تحميلي هشت ساله و دخالت ايالات متحده در روزهاي واپسين جنگ و شرايط آن روزها را به ياد داشته باشيم و بدانيم کار در مرحله اي خطير است، آنقدر خطرناک که ممکن است به هزينه هايي سنگين و جانکاه براي ملت و کشور ما ختم شود. فراموش نکنيم که غايت و وظيفه ما ساختن ايراني آباد و آزاد بوده و هست و روش هاي حکمراني نيز به منزله مسيري براي رسيدن به اين خواسته عمومي معنا مي يابند، بنابراين نمي توان و نبايد اين اصل اساسي را فراموش کرد که ايران امروز نيازمند خردمندي است تا با گذر از حادثه، همراه و همگام با يکديگر ايران را بهتر از پيش بسازيم. اين روزها مي گذرد و خاطره آن را نسل هاي بعد با دقت و حساسيت خواهند خواند کاش چنان برنامه ريزي و عمل کنيم که سربلندي و افتخار براي ايران ما بماند و ديو سيرتان دغل پيشه و وطن فروشان بي ريشه به کناري در غلطند. امروز ايران محتاج همراهي و همگامي همه شهروندان با يکديگر است. بايد دست در دست هم دهيم به مهر و ميهن خويش را آباد کنيم. سستي و کاهلي در اين مسير خطايي نابخشودني است، شايد امروز براي حفظ سر بلندي ايران بايد نام را بگذاريم و ايران را برداريم تا فردا فرزندان مان از پدرانشان به نيکي و افتخار ياد کنند. کردگار يگانه ايران ما را محفوظ بدارد.