■ احسان مکتبي

ميرزا قائم مقام فراهاني گفته بود: دغدغه من ايران است چه به نام، چه به ننگ. اين روزها  و پس از جنگ تحميلي گويا ميرزا قائم مقام از خاک برخاسته است و  در ميان ايرانيان تکثير شده است و ايرانيان هر يک به زباني اين کلام پر معنا را تکرار مي کنند که دغدغه ما ايران است چه به نام، چه به ننگ. همه اقوام، آيين ها  و همه فعالان سياسي از همه جناح ها و گرايش ها همين را تکرار مي کنند اما شوربختانه هنوز شهيدان ايران زمين  در خاک وطن  آرام نگرفته اند که برخي آشکار وحدت و انسجام ملي را نشانه مي گيرند و مي خواهند  اينک که مردم با همه نجابت و بزرگواري ها از کوته فکري ها وکم لطفي ها گذشته اند دوباره ايران  و شهروندان را به مساله اي فرعي تبديل کنند تا ايرانيان فراموش کنند که دغدغه اول و آخر آنها ايران است و بايد ايران بماند. گرفتار جماعتي شده ايم که هم نمي دانند و هم نمي خوانند، نمي دانند که ايرانيان همواره در طول تاريخ يگانه پرست و موحد بوده اند و نخوانده اند که  در شاهنامه بزرگ حکيم فردوسي هر سخن و هر نامه و چکامه اي با نام و ياد يزدان  پاک آغاز مي شود و تقريبا همه آثار ادبي ما  با ياد و نام پروردگار آغاز شده است.      گرفتار جماعتي شده ايم که مفهوم واژه ها را درک نمي کنند و نمي دانند انسان بما هو انسان خليفه خداوند بر روي زمين است، زيرا عاقل است و انتخابگر و اين قدرت را خداوند بلند مرتبه به او داده است و باز نمي دانند که بايد با انساني که نوع ديگري مي انديشد و انتخاب ديگري دارد به ادب سخن گفت و هيچگاه نبايد دامن ادب را فروگذاشت. باور ندارند که ايران ملک مشاع همه شهروندان است و نمي توان ايرانيت را از ايرانيان گرفت  همه ايرانيند و همه صاحب حق و نمي توان آنها را از ايرانيت و حق شهروندي محروم کرد. کاش بدانند و درک کنند که ايران براي همه ايرانيان است و اگر ملت نخواهند هيچ کس را توان اجبارشان نيست و اگر بخواهند هم آن چنان که ديديم مي توانند حماسه اي به بزرگي دوازده روز ايستادگي در برابر متجاوز خلق کنند.

 ياد شهيدان اين آب و خاک جاويد باد  

صاحب امتياز