■ احسان مکتبي

سالها به برخي امور غير واقعي عادت کرده ايم و اين عادتها به گونه اي رويه جاري زندگي ما شده است. واژه ها را مي شنويم و کلمات را ادا مي کنيم اما آنقدر در دريافت هاي نادرست خود فرو رفته ايم که اصولا متوجه خطا نمي شويم يا به آن توجهي نداريم، کلمات را تحريف مي کنيم و آنها را از معاني خود خالي مي کنيم سپس خود خواسته به واژه ها معنا مي دهيم و اندک اندک به مرحله اي مي رسيم که ديگر کلمات ما براي همديگر قابل فهم نيست. قطار کردن اين کلمات  تحريف شده و يا از معنا تهي شده، کار سختي نيست. برابري ، عدالت، آزادي، حق و حقوق و يا جمهوري، اسلام، زندگي و دهها کلمه ديگر که با تحريف ها و تعريف هاي غير کارشناسي به مدد رسانه ها در ذهن شهروندان معناي ديگر گرفته اند. ايران نيز پس از جنگ تحميلي 12 روزه به زمره  اين کلمات در آمده است که بايد به شدت مراقب مفهوم و معناي آن بود تا خداي ناکرده با جعل معنا و تهي شدن از مفهوم تاريخي و فرهنگي آن در گردش روزگار آسيبي به ساحت آن وارد نشود. بايد بدانيم ايران هويتي تاريخي، فرهنگي و سياسي معناداري دارد که به هيچ قيدي جز تنوع و تکثر در شهروندان و اقوام آن معنا نمي شود. ايران، ايران همه آيين ها و مذاهب، ايران همه اقوام است. از هموطنان آذري مان تا بلوچ هاي دلاور در سيستان و تا خراساني ها و خوزي ها و فارس ها و لرها وترکمن ها و ..... همه و همه با هر مهر و آيين ايراني هستند و هيچ کس نبايد مفهومي جز اين هويت متکثر و متنوع که همواره به عنوان قوت فرهنگي ايران محسوب مي شده است را به طاق نسيان بسپارد. ايراني که ما مي شناسيم با ريشه هاي قدرتمند فرهنگي و شهروندان نجيب وطن پرستش داراي چنين هويت مستقل، مقتدر و پايداري است و نبايد با هيچ قيدي محدود شود.    

صاحب امتياز