گفته بودم که با شما درباره «از دست داده ها» سخن خواهم گفت.          

يکي ديگر از دست داده هاي اين خطه پهلوان پرور «پنبه» است. پنبه اي که گلستان را به سرزمين طلاي سفيد تبديل کرده بود. در روايتي شنيدم که روزي روزگاري 34 کارخانه وابسته به پنبه در گلستان امروزي مشغول به فعاليت بوده اند. عددي حيرت انگيز!!!

براي آنکه وسعت هر کارخانه برايتان ملموس تر شود، بايد بگويم که شرکت هاي تعاوني مسکن يکي از ادارات يکي از اين کارخانه هاي متروکه را خريداري کرده و در زمين آن پروژه مسکن اجرايي نموده و مقرر گرديده بيش از 700 واحد مسکوني و تعدادي واحد تجاري و البته فضاي سبز و ... را به سهامداران تقديم نمايد. يعني در واحد زمين هر کارخانه به گونه ايست که امکان احداث 700 واحد مسکوني را داراست.

امروز اما تقريبا خبري از سرزمين طلاي سفيد نيست. طلاي سفيد همچون درياچه اروميه در حال محو شدن و تبديل شدن به خاطره است. محققان معتقدند عنودان و بدخواهان چشم ديدن سفيدي غوزه پنبه را نداشتند و در يک برنامه بلند مدت پنبه ي پنبه را در اين منطقه زدند و محصولات نشاسته‌اي نظير برنج و سيب زميني را اشاعه دادند بگونه اي که در سرزميني که هيچ کارشناس کشاورزي شما را توصيه به کشت شالي نمي کند، در برخي مناطق حتي در باغچه خانه ها شاليکاري مي شود و اين ميزان علاقه مندي به محصولات نشاسته اي منحصر به فرد است. برخي معتقدند دست اجانب در اين امر دخيل است وگرنه چگونه مي شود که صنعتي مونتاژ همچون مرغداري که همه چيزش وابسته به خارج از کشور است در اين استان رشد مي کند و بيش از هزار مرغداري در گلستان تاسيس مي شود اما صنعت پنبه که در خون کشاورزان و صنعتگران اين سرزمين است با مغز به زمين گرم مي خورد. البته که در اين ميان مديران بيکار ننشستند و از نبود پنبه براي خود کلاه هاي زيبايي بافتند. برخي مديران هر چند وقت يک بار فرياد وا اسفا و وامصيبتا براي پنبه زبان بسته سر مي دهند و اعتباري به جيب مبارک مي زنند، مي روند دنبال بازي خود تا باز روزگاري ديگر شود. برخي از مديران مرتبط با غير مرتبط احياي پنبه را در برنامه هاي پيشنهادي خود قبل از تصدي پست قرار مي دهند و بعد از کسب مديريت کاملا وعده هاي پنبه اي را فراموش مي کنند چون اينان اصالتا و نسل اند نسل کشاورزان شاليکاري و سيب زميني کار بوده اند و هرگز غوزه پنبه را از نزديک مشاهده نکرده اند.

امروز اما نه از پنبه، نه از کارخانه هاي پنبه پاک کني، نه از صنايع وابسته و نه اشتغال مرتبط با آن چندان خبري نيست.

واقعيت آن است که پنبه را نيز بايد جزو «از دست داده» ها به حساب آورد و تنها در عکس هاي هوايي به نظاره زمين هاي چند هکتاري نشست که روزگاري کارخانه هاي پنبه پاک کني بودند اما امروز به انبارهايي وسيع براي محصولات مختلف و يا کاملا متروکه تبديل شده اند.

امضا: سياوش کياني پور