■  با مسووليت سردبير

پس از انتشار يادداشت اول دوشنبه، چند پيام از سوي مخاطبان روزنامه که از جنگ زدگان سالهاي دوران دفاع بوده اند و خانواده هايشان به خاطر جنگ تحميلي از شهرهايشان به شهرهاي ديگر مهاجرت کرده اند  به گلشن مهر رسيد، مبني بر اينکه در طول سالهاي گذشته کمتر ديده و يا شنيده شده است که از خانواده هاي جنگ زده ساکن در شهرستانها نامي برده شده باشد يا به گونه اي که شايسته آن خانواده هاي سختي کشيده است از آنها قدرداني به عمل آمده باشد، به نظر مي آيد انتقاد بي راهي هم نيست  و بايد در کنار قدرداني از همه رزمندگان،  ايثارگران اين دوران، همواره به ياد داشته باشيم که دهها خانواده اي که تمام هستي خويش را نهادند و به ناچار منزل خود را رها کردند و بخاطر تجاوز دشمنان به شهرهاي ديگر رفتند نيز از زمره مجاهدان اين عرصه اند و بايد همواره قدر شناس آنها بود.

اين فراموشي البته نشانگر ناکار آمدي دستگاه کلان فرهنگي و رسانه اي  کشور نيز هست، توليد نمايش ها، فيلم ها  در کنار خلق آثارهاي مکتوب در ادبيات داستاني و ... مي تواند جايگاه و آسيب هايي که به شهروندان نزديک به ده استان  کشورمان که با جنگ هشت ساله درگيري مستقيم داشته اند را به ما ياد آوري کند تا  به خاطر داشته باشيم که اگر به جبهه رفتن و ايستادگي در برابر دشمن، براي رزمندگان دفاع مقدس يک انتخاب بود و خود با عشق و علاقه به ميدان دفاع  رهسپار مي شدند اما ترک شهر و ديار براي اين هموطنان يک اجبار بود، پس بايد قدرداني مضاعفي همواره  از آنها همواره مد نظر باشد. به اين خاطر به خوانندگاني که دستي بر آتش دارند و در کنارشان خانواده و يا دوست و همکاري زندگي مي کند که يادگار آن دوران سخت است با قدرداني از آنها، نشان دهند ايرانيان ملت قدر شناسي هستند. اين وظيفه البته بر عهده مديران سازمان ها و ادارات نيز هست که در برنامه هاي اين هفته قدرداني از اين خانواده ها را نيز پيش چشم داشته باشند.  اميد که دادار يگانه سايه شوم جنگ را از سر ملت ما دور نگهدارد.