■  با مسوولیت  سردبیر 

فناوري با رشد و شتاب عجيب و روزافزون خود اندک اندک در حال استحاله کردن نوع انسان است. تا ديروز اگر اختيار فناوري در دستان انسان به عنوان فاعل و کننده کار بود امروز به مدد رشد فناوري در حال تبديل شدن انسان به ابزار فناوري است. تا ديروز بسياري از اموراتي که در يک دهه گذشته اتفاق افتاده است آرزوهاي محال بود ولي امروز مي بينيم که بسياري از آنها بازي هاي بچگانه اي در انگشتان کودکان خردسال شده است. اما اولين و مخربترين تاثير را فناوري در حوزه فرهنگي برکلمه و واژه گذاشته است. فناوري باعث شده است هر شهروندي با گوشي اندرويد و نرم افزار خاص در جايگاه نويسنده و يا اهل نظر بنشيند و شروع به توليد کلمه نمايد. چنين اتفاقي در گام نخست ريشه هاي علوم انساني را سست مي کند و در اندکي بعدتر آسيبي سهمناک به فرهنگ و انديشه در کوتاه مدت وارد خواهد کرد. حجم انبوه توليد کلمه با موازين حرفه اي در هوش مصنوعي و نرم افزارهاي آن به گونه اي است که بسياري از پژوهش هاي علوم انساني و نوشته ها و يادداشت و مقالات رسانه ها را در برگرفته است، به همين خاطر در چند ماه گذشته به يکباره تعداد نويسندگان رو به فزوني گرفته و بسياري را وهم نويسندگي در بر گرفته است. چه بسيار رسانه هايي که به جاي سردبير يا نويسنده مطالب خود را از چت جي پي تي دريافت مي کنند و به گمان خود بازي را نيز با پيروزي به پايان مي برند. آشکار است که توليد يک مقاله يا نوشتن يک پيشنهاد پژوهش در چند ثانيه بسيار جذاب است اما نتيجه آن در کوتاه مدت خشک مغزي و دور شدن از مطالعات عميق و بيناديني است که جز تباهي و نيستي براي تفکر نخواهد داشت. بنابراين خردمندانه ترين مسير  در برخورد با فناوري برخوردي انتقادي و انتخابي است تا به جاي آنکه فناوري ابزاري براي انسان باشد، انسان اختيار فناوري را در کف داشته باشد و الا تبديل به  موجوداتي مي شويم که دهها فعاليت  نرم افزاري انجام مي دهيم اما در نهايت در سفت کردن يک پيچ و مهره ساده هم ناتوانيم. بنابراين به خاطر داشته باشيم اين انتخاب هاي ماست که آينده ما را شکل مي دهد.