محمد جواد مکتبي

در روستاي قانقرمه شهرستان آق‌قلا، کودکي چشم به جهان گشود که روزي نامش بر تارک واليبال ايران درخشيد. صابر کاظمي، پسر صحرا، با قامت رشيد و چهره‌ معصومش از همان نوجواني رؤياي بزرگي در سر داشت. رؤيايي که براي بسياري دست‌نيافتني بود. او از دل روستا برخاست، اما در زمين‌هاي بزرگ واليبال، چنان درخشيد که نامش به سرعت بر زبان‌ها افتاد.

تکنيک بي‌نظير صابر ، پرش‌هاي بلند، و قدرت انفجاري‌اش او را به يکي از درخشان‌ترين چهره‌هاي نسل جديد واليبال ايران بدل کرد. با پيراهن تيم ملي، با هر امتياز، فرياد شادي از دل تماشاگران برمي‌خاست. او نماينده نسلي بود که ايمان داشت با تلاش، مي‌توان از هر گوشه‌اي از اين سرزمين به اوج رسيد.

اما تقدير، گاهي بي‌رحمانه است. 14 آبان، روزي که قرار بود همچون هميشه با تمرين سپري شود، به کابوسي تلخ بدل شد. صابر کاظمي، د دچار عارضه مغزي شد و قلب ورزش ايران شکست. خبر درگذشت اين ستاره جوان در 26 سالگي، جامعه ورزش را در بهت و اندوه فرو برد.

در روز بدرقه،  مردمان صبور ترکمن‌صحرا، با لباس‌هاي سنتي، چشماني اشکبار و دلي شکسته، فرزند رشيد خود را تا خانه ابدي‌اش همراهي کردند. پيکر صابر، در ميان ناله‌ي بادهاي صحرا، آرام گرفت؛ همان‌جا که روزي از آن برخاسته بود. زمزمه‌ها از مهرباني‌اش، لبخند ساده‌اش و تواضع مثال‌زدني‌اش ميان مردم پيچيد. او نه فقط يک قهرمان ورزشي، بلکه الگويي از تلاش، صداقت و نجابت بود

صابر کاظمي، لژيونر تيم الريان قطر، تنها چند روزاز آغاز فصل جديد زندگي ورزشي‌اش گذشته بود. آينده‌اي درخشان پيش رويش بود و بسياري او را از اميدهاي بزرگ تيم ملي مي‌دانستند. اما زندگي، فرصت تداوم اين درخشش را نداد. آنچه باقي ماند، خاطره‌ي جواني است که با تمام وجود جنگيد، لبخند زد، و دل‌ها را فتح کرد.

اکنون در سکوت صحرا، در هياهوي بادهاي بي‌قرار، نام صابر کاظمي همچنان زنده است. هر بار که توپ واليبال از زمين برمي‌خيزد و فرياد شادي از سکوها بلند مي‌شود، انگار او دوباره ميان ماست. پسر صحرا رفت، واليبال ايران، ستاره‌اي جوان را از دست داد، اما ياد پر افتخار او براي هميشه در دل مردم گلستان و ايران جاودانه خواهد ماند. روح صابر درکنار ميکاييل يلمه،غياث الدين صحنه و خوش گلدي صحنه در آرامش و عمر فرهاد قائمي و سردار آزمون به بلنداي آفتاب طولاني باد.