ليلا حسين زاده-  اشاره :63 فرزند نخبه و برومند دهستان ليوان در کنکور سراسري دانشگاه هاي کشور، سال تحصيلي 1404 پذيرفته شدند و خيرين و پيشکسوتان با برگزاري همايشي قدر اين فرزندان را گرامي داشتند. در اين مراسم ارزشمند،  سيدکاظم عبادي يکي از بانيان اين همايش و از خيرين و پيشکسوتان علاقمند به حوزه فرهنگ و دانش سخن گفتند. متن کامل سخنراني را با هم مي خوانيم. به اميد دانايي روزافزون.

 قبل از هر چيز، تشريف فرمايي مهمانان معزز و اساتيد گرامي را در محفل امروزمان، که به مناسبت پذيرفته شدگان کنکور سراسري و راه يافتگان دانشگاه ها و مراکز عالي کشور برگزار شده است، خوش‌آمد گفته و خير مقدم عرض مي‌کنم. همچنين، پذيرفته شدن و موفقيت اين عزيزان را که اينک کسوت دانشجويي را بر تن نهاده اند، صميمانه به‌خودشان، به خانواده هاي گرامي آنان و به‌ويژه، ‌به معلمان محترم و مربيان زحمتکش‌ آنان، که عمري را به پايشان سپري، و جرعه اي از چشمه جوشان علم و درياي دانش و تجربه و بينش خود، نوشانيده اند، تبريک مي‌گويم.

 عزيزان، شما راه يافتگان امروز دانشگاهها، راهنمايان فرداي دهستان ليوان، بلکه آينده سازان وطن هستيد، و اگر نام دهستان ما را در طبعي شاعرانه و طنازانه اش، به عنوان سرزميني درخشان ياد کرده باشند، اينک شما فرزندان برومند ما در اين دهستان، با موفقيت خود در کنکور سراسري سال تحصيلي جاري، درخشندگي خاصي به اين سرزمين بالنده بخشيده، و افتخاري غرور آفرين به اين جمع دوستدارانتان به ارمغان آورده ايد.

عزيزان، اين پند را از بزرگان خود بياد داشته باشيد که ايام تحصيل، دوران آمادگي براي زندگي نيست، بلکه دوران آموزش خود زندگي است. سرمايه گذاري در علم و دانش، هميشه بيشترين سود و بهره را در بر دارد. دوران تحصيل، دوران سرمايه گذاري و آموزش خود زندگي و زندگاني سعادتمندانه است. و به عبارتي، زندگي ، خود دانشگاه است و دانشگاه، بخشي از زندگي، و محل رشد و بالندگي است، قدر اين دوران را بايد بدانيد و در پي معنابخشي آن و در فکر ارتقاي دانش و البته بينش خود در اين دوران جويندگي و پويندگي تان باشيد.

عزيزان، بدانيد که، قبولي در دانشگاه يکي از دستاوردهاي بزرگ زندگيتان است، که نشان‌ از هوش و درايت و استعداد و تلاش فراوانتان و سعي وافرتان دارد. بدانيد که، از اينجا به بعد، دنيا در مقابلتان بازتر، و چشم اندازهايتان، فراختر خواهد شد و فرصت‌هاي بيشتري پيش رويتان قرار خواهد گرفت. اميدوارم که فرصت ها را مغتنم شمرده، و با شور و اشتياق به دنبال علايقتان رفته و به هر چيزي که مي‌خواهيد، دست پيدا کنيد. ما از شما انتظار داريم که در اين نقطه اي که قرار گرفته ايد، متوقف نشويد و به فکر گشودن راه‌هايي براي موفقيت هاي بيشتر و مدارج بالاتر باشيد. و با گام هايي استوار و مستحکم، راه هاي طولاني را در مسير موفقيت هاي بيشتري که در پيش چشم داريد، طي نمائيد.

ما انتظار داريم که شما عزيزان، با انديشه هاي چابک و چالاک خود، ناممکن ها را ممکن کرده، افتخارات بيشتري را براي خود، خانواده و جامعه و کشورمان رقم بزنيد. البته که شما اينک، يکي از کنکورهاي زندگي تان را، با تمام صلابت و سختي ها، و مرارت و ناملايمتي هايش، پشت سر گذاشته ايد، در واقع، توفان هاي پرتلاطم زندگي خود را به سمت آرزوهاي بزرگتان هدايت کرده ايد، از تفريحات خود در ايام آمادگي کنکور، گذشته ايد، در خانه و کاشانه تان نشسته، و درس خوانده، تمرين و ممارست پيشه کرده ايد، و اينک ثمره آن را که نتيجه شب زنده داري ها و تلاش هاي بي وقفه تان بوده است، سرافرازانه، با نشستن در صندلي هاي افتخارآميز دانشکده هايي که بسته به علائق تان انتخاب کرده ايد، به شايستگي خواهيد چشيد.

 که فردوسي شاعر بزرگ ايران زمين فرموده اند؛

  نگه کن سرانجام خود را ببين ...

 چو کاري بيابي از اين به گزين

به رنج اندر آري تنت را ، رواست ...

 که خود رنج بردن به دانش ، سزاست

البته اين را هم بايد به ياد داشته باشيد که، محيط دانشگاه، محيط روشنفکري و انديشه هاي باز و پويا است، جامعه از شما به عنوان دارندگان انديشه هاي پويا، انتظار بيشتري دارند و شما را به عنوان مرجع فکر و انديشه ، درايت و تدبير مي شناسند. اميدواريم که در اين زمينه نيز به عنوان مرجع فکري جامعه، به نحو احسن و اکمل، يار و مددکار جامعه خويش باشيد، تا جامعه به سمت و سوي توسعه و عمران و آباداني و پيشرفت و تعالي به مدد راهبري و راهنمايي هاي شما عزيزان، گام هاي مؤثرتري بردارد. چرا که، آنچه که در اين ميان، مهم است «مسئووليت‌ پذيري» شما در قبال خانواده، مردم، جامعه و آنهايي‌که از ما انتظار دارند، مي‌باشد. تا به عنوان يک شخص مفيد و ثمربخش در جامعه شناخته شويد، و افتخارآفرين باشيد.

بدانيد که اينک، زمان کاشت بذرهاي اميد و آينده اي جديد و روشن فرا رسيده است. انتخاب راه و آزادي فکر و انديشه، حق مسلم شماست. پس اگر چنين است و چنين بايد بود، بر توانايي هايتان افتخار کنيد که، موفقيت نتيجه ايمان به  من مي توانم، هاست.

در انتهاي سخنانم، باز هم يادآور مي شوم؛ که مرزهاي علم و دانش پايان ناپذير است، و انتظار ما، خانواده هاي تان، جامعه ما، اين است که، با واداشتن عقل به غور و تعمق، و با هر چه بازتر کردن بالهاي فکر و آزادي انديشه، در پي گسترش علم و دانش و بالاتر بردن سطح مدارج علمي خود باشيد.

چنان که، حتي رهبر فرزانه ما نيز در يکي از فرمايشات خود فرموده اند که: انتظار من از شما جوانها و اساتيد اين است، توليد علم کنيد. به سراغ مرزهاي دانش برويد. فکر کنيد. کار کنيد. با کار و تلاش مي‌شود از مرزهايي که امروز دانش دارد، عبور کرد.

در انتها، عرايضم را به بخشي از شعر شاهنامه فردوسي اين سخن سراي سترگ مي آرايم، که فرموده است؛

کُنون اِي خِرَدمَند وَصفِ خِرَد

بِدين جايگَه گفتن اَندر خُورَد

کُنون تا چه داري بيار از خِرَد

که گوشِ نيُوشَنده زو بَر خُورَد

خِرَد رَهنماي وُ خِرَد دِلگشاي

خِرَد دَست گيرد به هَر دو سَراي

کسي کو خِرَد را نَدارَد زِ پيش

دِلش گَردَد از کَردهٔ خويش ريش

به گفتارِ دانندگان راه جُوي

به گيتي بِپوي وُ به هَر کَس بِگوي

زِ هَر دانشي چون سخن بِشنَوي

از آموختن يِک زَمان نَغنَوي

چو ديدار يابي به شاخِ سَخُن

بداني که دانش نيايد به بُن